Bali, Java en weer terug in Bali!

Oh lala... Heb weer een hoop te vertellen want heb weer HEELveel leuke dingen meegemaakt!
Australie was top, de overtreffer van alles! Met pijn in mijn hart heb ik dit geweldige continent verlaten en ben ik een nieuw avontuur tegemoet gegaan.

Op 14 januari ben ik aangekomen in Bali.
Bali, bekend om haar stranden, het natuurschoon met sierlijke terrasvormige rijstvelden (sawa's) en vulkanen, de vele monumenten en de Balinese cultuur, zoals de muziek en de dansen. Het eerste weekend had ik vertoeft in Sanur waar we even konden bijkomen van de vliegreis: lekker eten, massage, zwemmen in de oceaan, relaxen in hangmatten.. kortom, gewoon weer even mens zijn ;).
Vrij kort erna ben ik met Bibi (Nederlandse) in Legian aangekomen, ligt aan de Westkust van Bali iets boven het beroemde Kuta Beach. Kuta is erg bekend om de mooie stranden, de souvenirwinkeltjes en tientallen bars en restaurants, discotheken en andere uitgaansgelegenheden voor een bruisend nachtleven.
We hebben hier veel mensen leren kennen, barretjes bezocht, gesurfd, met Bauke naar de discotheek ' Skygarden' geweest en we hadden een scooter gehuurd om de beruchte 'Tanah Lot Tempel' te zien. De eerste week was voorbij gevlogen!

Op 21 januari waren we aangekomen in Java. We hadden de bus genomen vanaf Denpassar en via West Bali zijn we (een stukje met de boot) naar Yogyakarta gereden. Een trip van 18uur en waarbij de bus nog een tijdje vast heeft gestaan nadat deze niet van de boot af kon komen. Alle passagiers moesten buiten wachten, waaronder 2 Westerse toeristjes: Bibi en Nikie.. fijn tussen al die locals! Bij aankomst werden we door een rickshaw (fietstaxi) afgezet bij ons hostel Pranaman. De eerste dag in Yogya hadden we een tour gemaakt. We werden opgehaald door Achmed die ons deze dag overal heen zou rijden. Bibi en ik waren zijn enige passagiers dus werd Achmed voor vandaag bekroont met de titel "Private driver'... je zou het maar op je badge hebben staan. Als eerste hadden we de Borobudur gezien (het grootste boeddhistische monument van de wereld en tevens een van de zeven wereldwonderen). Erg mooi, alleen jammer dat je erna bestormd wordt door de vele verkopers van souveniers. Vervolgens zijn we naar Kotagede gereden om een bezoek te brengen aan een zilverindustrie en erna aan de vulkaan in Kaliurang. Deze vulkaan was een maand geleden (december 2010) uitgebarstten en had veel dorpen en regenwouden vernietigd, ravage was enorm. Helaas was de vulkaan omslingerd door wolken en daardoor niet goed zichtbaar. De tour werd afgesoten met de 'Prambanan' tempel. Verder hadden we in Yogya nog een dansvoorstelling gezien van Balineese vrouwen in het Sultan paleis.

Na Yogya zijn we doorgereden naar Pangandaran, een plaatsje aan de zuidkust. Heerlijk om alle drukte van de stad achter je te laten en weer te genieten van de oceaan. Ook hier hadden we een tour geboekt: Green Canyon. Voor deze tour waren we met zes mensen en per scooter reden we naar de Green Canyon. Onderweg hadden we gezien hoe bruine suiker wordt gemaakt, hoe kroepoek wordt gemaak, hoe ze zelf houten poppen maken en hadden we een vismarkt bezocht. Vervolgens zijn we met een boot over een (prachtige!) rivier gaan varen om uiteindelijk te zwemmen in de Green Canyon. Dit was echt surveivellen, te gaaf! Zwemmen door snelle stromingen, klauteren op rotsen en er weer vanaf jumpen en twee keer moesten we van een 10 meter hoge rots springen in de rivier. Tarzan en Janes... we volgen jullie in Disneyfilm nmr. 2! Na deze geweldige ervaring ging ik spontaan nog even kopje onder (de steiger was korter dan ik dacht en plomte zo nog even onder, zag er wellicht erg grappig uit..) gingen we lunchen en als laatste mochten we schildpadden vasthouden. Deze varieerden van een halve kilo tot wel 20 kilo, wat een reuzen zeg! De organisatie graaft de eieren op die gelegd zijn op het strand, om deze vervolgens hier uit te laten komen. Als de schildpadden groot en sterk genoeg zijn worden ze weer vrij gelaten in de oceaan. Ik hou van dit soort organisaties die dieren beschermen, top!
Verder zijn we in Pangandaran nog bij 'White Beach' geweest (lees: hemels zo mooi!). Hier liepen alleen wel aapjes rond die, als je ook maar even je blik ergens anders op richtte, je hele tas en andere troep mee jatte. Basterds!

Vervolgens stond Bandung op de planning. Na zeven uur werden we gedropt in een Guesthouse, 45 min. van de stad vandaan. Bij het zien van onze 'kamer' kon ik wel gillen van gekkigheid: had in heel mijn leven nog NOOIT zoiets smerigs gezien! Bluhhh. Het grappige was dat meneer de butler zijn hotel fantastisch vond en vol trots de deur van de kamer open gooide, die (uiteraard) weer snel dicht getrokken werd door Nikie. De stank was ondraaglijk, er lagen overal half opgerookte sigaretten in de badkamer, het toilet lag in tweeen,en de bedden.. ik wil het niet weten wat daar in kan liggen. En nog niet eens zo heel goedkoop... Bibi en ik zaten in de lobby even te dubbelen wat we wilden doen,dit niet in ieder geval en we waren al zo brakjes na de lange autorit. In de lobby kwamen we in contact met Enoss (local) en hij nodigde ons uit om dezelfde avond een Indonesische ceremonie bij te wonen, eventjes was ik weer blij ;). Nadat we uit hadden gepluisd dat er geen andere optie was dan dit Guesthouse, hadden we onze spullen hier achter gelaten om met Enoss mee te gaan. We reden naar een heuvel waarop je een prachtig uitzicht had over de stad. We wisten nog steeds niet wat voor ceremonie we gingen zien en waren erg benieuwd. We werden mee naar binnen genomen (het was prachtig: overal oude zwaarden, schilderijen, kleden) en moesten gaan zitten op het kleed. We werden voorgesteld aan een Yon (had al een vermoeden dat dit een belangrijke man was: hij werd erg aanbeden door de anderen, had speciale kleding aan met goud en droeg mooie sieraden) bleek dit DE SULTAN te zijn! Wauw.. we kregen daarom ook echte sultan thee! Na wat gekletst te hebben moesten we buiten wachten zodat ze binnen de ceremonie konden klaar maken. Uiteindelijk mochten we vooraan zitten tijdens de ceremonie (uniek want hier komen nooit toeristen). Tijdens de ceremonie werden alle zwaarden en messen (ong. 100) gewassem in een grote kom met water en bloemen waarna de messen en zwaarden in vuur werden gehouden. Dit werd uitgevoerd door de Sultan en andere mannen droogden de zwaarden en deden ze terug in de omhulsels. Dit is al een eeuwen oude traditie en wordt wekelijks uitgevoerd. Dit wordt gedaan om de kwade geesten weg te houden en de goede spirit te behouden. Na de ceremonie mochten we weer naar buiten, waar we twee witte buffalo's zagen en een grote witte adelaar (eigendommen van de Sultan). Vervolgens moesten we weer naar binnen en moesten we een voor een gebukt tegenover de Sultan zitten en hem een hand geven. Via deze weg kregen we 'speciale' krachten en konden we weer naar buiten. Toen alles achter de rug was, en de Sultan weer bij kennis kwam (zijn karakter veranderd tijdens de ceremonie), kregen we binnen mineraalwater en zelfgemaakte cake. Ik had Yon een gift gegeven om hierbij aanwezig te mogen zijn, het was echt heeeeel indrukwekkend en speciaal! Als klapper gaf de Sultan mij ook een gift: een ketting met daaraan een zelfgemaakte zwaard/ mes. WAUWWAUWWAUW! De Sultan gaf speciale energie aan de ketting en gaf me power (met een zwaard tegen mijn voorhoofd en met speciale krachten, het moet niet gekker worden) bij het zoeken naar een baan in Nederland. Hoef ik me daar geen zorgen meer over te maken :)..!!! Nadat alles was afgelopen werden we terug naar het Guesthouse gebracht, welliswaar...jaja... door de Sultan itself! Hij had ons nog mee uiteten genomen (Soto (soep) en rijst). Na al deze invloeden van deze avond was ik even vergeten hoe crappie het Guesthouse was en was hier toch maar gaan slapen (welliswaar op mijn eigen kussentje en in eigen slaapzakje).

Uiteraard niet geslapen in deze smerige bende en snel uitgechecked de volgende ochtend. Het ontbijt was ook om te janken dus snel weggegaan. Voor deze dag: weer een tour... jeuj..!!! Wat zijn we toch ijverige toeristen! En even ter vermelding: De Sultan ging mee...!!! Denk dat we toch erg speciaal waren want normaal doet meneer Yon dit niet, aldus Enus en beste vriend van Yon. Als eerste waren we gestopt bij een rijstplantage waarbij we mochten helpen om de rijst te drogen. Erna hadden we gezien hoe bamboe geweven wordt om er 'muren' voor huizen mee te maken. Na nog wat bezienswaardigheden gezien te hebben kwamen we aan op een aarbeienplantage (JUMMIE!, 2 in het mondje, 1 in het bakje... haha!). Op een berg konden we honderden m2 theeplantages zien, enorm! Vanaf hier zijn we naar boven geklommen en hadden over een krater gelopen. Kokend water kolkte uit de grond. Later konden we relaxen in de Hotsprings waar het kokende water samenkwam bij koud mineraal water. Hier maar even een warm bad genomen om de vieze huidcellen af te schrobben. Zelfs de Sultan nam een lekker badje! Het was hier erg rustig, paar locals maar geen toerist te bekennen. Na het stoombad doorgereden naar een mooi lake waar we een lunch hadden. Erna helaas tijd om afscheid te nemen van deze geweldige mensen en gingen Bibi en ik mee met Kumus naar Cianjur waar we de komende twee nachten zouden verblijven. Twee uur moesten we mee in een public bus, weer de enige 2 toeristen. Eenmaal in Kumus huis hadden we onze spullen een plekje gegeven en werden we mee uiteten genomen. Met drieen op een scooter (heel normaal hier) reden we naar een straatkraampje (je raakt eraan gewend). Het eten was lekker maar onze lichamen verlangden naar een bed. De volgende ochtend zou de wekker weer om 6.30uur aflopen.

Douchen met een bakje lauw water boven je hoofd, in een badkamer van 2m2 waarbij je naast een wc-gat staat... Zo begon mijn volgende ochtend (de tandenborstel van Bibi was al bijna in het wc-gat gevallen, haha!). Vandaag gingen we naar een school voor Indonesische studenten (leeftijd 15 tot 20jaar) waar ze Engelse les kregen. Als ware popsterren werden Bibi en ik ontvangen in de lerarenkamer om vervolgens (gescheiden) mee te gaan naar de klassen. Het popsterrenleven van mij was zeker nog niet geeindigd want werd met open armen ontvangen door alle studenten! Ze zijn zeker niet gewend om een toerist te zien. Ik moest mezelf introduceren aan de studenten, vragen stellen en vragen beantwoorden. Ook had ik veel verteld over Nederland en de cultuurverschillen. Voor de middag had ik 7 klassen gehad en ik was kapot! Het was wel erg gezellig en de studenten waren razend enthousiast! De lunch bestond uit een waar eetparadijs en erna werden Bibi en ik meegenomen naar een fruitmarkt en hadden we van veraf een vulkaan gezien. Eenmaal terug op school werden we weer een klas mee ingesleurd, dacht werkelijk dat het erop zat en we naar huis gingen! Nu moest ik studenten gaan interviewn en mocht mijn creative brein me NIET in de steek laten! Afgedropen verliet ik de school (na 200 mobieltjes in je gezicht te hebben gehad voor een foto.... heb nu ook 60 vrienden-uitnodigingen op facebook!) 's Avonds weer ergens gegeten langs de straat en hebben we een ware stapavond meegemaakt: een colaatje op een terras met live- muziek waarbij je oren opkrullen van het gekrijs dat uit de speekers komt.

De volgende dag afscheid genomen van Kumus en doorgereden naar het vliegveld bij Jakarta. De autorit was een DRAMA.... meer voor mensen die even geen zin meer hebben in het leven. Ik ga het dan ook maar niet omschrijven maar we waren godzijdank aangekomen bij het vliegveld! Hier had ik afscheid genomen van Bibi en ik was terug gevlogen naar Bali. Ik had hier nog niet alles gezien en wilde dit graag nog even afmaken. Ik sliep weer in hetzelfde Guesthouse en leerde direct weer nieuwe mensen kennen, geweldige Nederlanders! Ook had ik Bauke nog even gezien in Kuta. Gisteren ben ik aangekomen in Ubud. Mijn plan was om eigenlijk naar de Gili eilanden te gaan maar ik leerde Jennie (Engeland) kennen en besloot om ook in Ubud uit te stappen. Vandaag hadden we een tour gemaakt en hadden we rijstvelden, 2 tempels (waarvan de grootste van Bali),koffieplantage en een vulkaan en lake gezien. Morgen gaan we naar Monkey Forest.

Vrijdag vlieg ik naar Chiang Mai (Noord Thailand). Hier zie ik Bibi weer en samen gaan we met de slowboot naar Laos. Gisteren begonnen met de malariatabletten maar ze zijn echt verschrikkelijk, heel de nacht ziek van geweest!

Foto's probeer ik snel weer op Facebook te plaatsen. Je moet weten: Indonesie loopt wat achter wat betreft technische snufjes en dus ook met computers.... Gaat hier dus allemaal niet zo makkelijk ;).

Voor nu: Dikke kussen en tot mails..!!

Kus Nikie